Yakındır gidişim.

Uzun zamanlar susan dilin çözülür ya bir anda, hani kaybedeceğini bilirsin içten içe ama artık yeter demiştir yüreğin ve girmişsindir cümleye, işte o kırılma anıdır ya kalbin kırılır ya şansın...

Ya içinde umutlarla büyüttüğün fidanın dalları kırılır ve savrulur kara bir fırtınayla, ya gözlerinin içine gülen masum bir tebessüm ormana çevirir yüreğini.

Seviyorum dersin ya bazen tüm cesaretini yada aptallığını toplayıp yalnız ağladığın gecelerden, seviyorum dersin olmadık bir sevdaya düşerde belki aileni belki en güzel dostlarını kaybedeceğini bile bile teslim olupta yüreğine. Seviyorum dersin karşında kimse yokken bile onu hayal edip, seviyorum seni yürüdüğün yolları, yediğin yemekleri, en sevdiğin renkleri, seni seviyorum.

Dersin de bilirsin...

Peki o doğacak mı o güneş? Hayır.
Anlayacaklarmı seni? Hayır.
Pişman mısın? Hayır.
Değer mi? Değer.

Umursamazsın olanları, olacakları.

Ve

Olmazsa gidersin başka memleketlere herkesi, herşeyi geride bırakıp, sevdanı yalnızlığına katıp gerçeklerini yanına alıp.